بهر حالی می‌نگیری راس مال ** بلک از بهر غرض‌ها در مل

پس مسافر این بود ای ره‌پرست ** که مسیر و روش در مستقبلست

هم‌چنانک از پرده‌ی دل بی‌کلال ** دم به دم در می‌رسد خیل خیال 2780

گر نه تصویرات از یک مغرس‌اند ** در پی هم سوی دل چون می‌رسند

جوق جوق اسپاه تصویرات ما ** سوی چشمه‌ی دل شتابان از ظما

جره‌ها پر می‌کنند و می‌روند ** دایما پیدا و پنهان می‌شوند

فکرها را اختران چرخ دان ** دایر اندر چرخ دیگر آسمان

سعد دیدی شکر کن ایثار کن ** نحس دیدی صدقه و استغفار کن 2785

ما کییم این را بیا ای شاه من ** طالعم مقبل کن و چرخی بزن

روح را تابان کن از انوار ماه ** که ز آسیب ذنب جان شد سیاه

از خیال و وهم و ظن بازش رهان ** از چه و جور رسن بازش رهان

تا ز دلداری خوب تو دلی ** پر بر آرد بر پرد ز آب و گلی

ای عزیز مصر و در پیمان درست ** یوسف مظلوم در زندان تست 2790

در خلاص او یکی خوابی ببین ** زود که الله یحب المحسنین

هفت گاو لاغری پر گزند ** هفت گاو فربهش را می‌خورند

هفت خوشه‌ی خشک زشت ناپسند ** سنبلات تازه‌اش را می‌چرند

قحط از مصرش بر آمد ای عزیز ** هین مباش ای شاه این را مستجیز

یوسفم در حبس تو ای شه نشان ** هین ز دستان زنانم وا رهان 2795

از سوی عرشی که بودم مربط او ** شهوت مادر فکندم که اهبطوا

پس فتادم زان کمال مستتم ** از فن زالی به زندان رحم

روح را از عرش آرد در حطیم ** لاجرم کید زنان باشد عظیم

اول و آخر هبوط من ز زن ** چونک بودم روح و چون گشتم بدن

بشنو این زاری یوسف در عثار ** یا بر آن یعقوب بی‌دل رحم آر 2800

ناله از اخوان کنم یا از زنان ** که فکندندم چو آدم از جنان

زان مثال برگ دی پژمرده‌ام ** کز بهشت وصل گندم خورده‌ام