شب چو شه محمود برمی‌گشت فرد ** با گروهی قوم دزدان باز خورد

پس بگفتندش کیی ای بوالوفا ** گفت شه من هم یکی‌ام از شما

آن یکی گفت ای گروه مکر کیش ** تا بگوید هر یکی فرهنگ خویش

تا بگوید با حریفان در سمر ** کو چه دارد در جبلت از هنر

آن یکی گفت ای گروه فن‌فروش ** هست خاصیت مرا اندر دو گوش 2820

که بدانم سگ چه می‌گوید به بانگ ** قوم گفتندش ز دیناری دو دانگ

آن دگر گفت ای گروه زرپرست ** جمله خاصیت مرا چشم اندرست

هر که را شب بینم اندر قیروان ** روز بشناسم من او را بی‌گمان

گفت یک خاصیتم در بازو است ** که زنم من نقبها با زور دست

گفت یک خاصیتم در بینی است ** کار من در خاکها بوبینی است 2825

سرالناس معادن داد دست ** که رسول آن را پی چه گفته است

من ز خاک تن بدانم کاندر آن ** چند نقدست و چه دارد او ز کان

در یکی کان زر بی‌اندازه درج ** وان دگر دخلش بود کمتر ز خرج

هم‌چو مجنون بو کنم من خاک را ** خاک لیلی را بیابم بی‌خطا

بو کنم دانم ز هر پیراهنی ** گر بود یوسف و گر آهرمنی 2830

هم‌چو احمد که برد بو از یمن ** زان نصیبی یافت این بینی من

که کدامین خاک همسایه‌ی زرست ** یا کدامین خاک صفر و ابترست

گفت یک نک خاصیت در پنجه‌ام ** که کمندی افکنم طول علم

هم‌چو احمد که کمند انداخت جانش ** تا کمندش برد سوی آسمانش

گفت حقش ای کمندانداز بیت ** آن ز من دان ما رمیت اذ رمیت 2835

پس بپرسیدند زان شه کای سند ** مر ترا خاصیت اندر چه بود

گفت در ریشم بود خاصیتم ** که رهانم مجرمان را از نقم

مجرمان را چون به جلادان دهند ** چون بجنبد ریش من زیشان رهند

چون بجنبانم به رحمت ریش را ** طی کنند آن قتل و آن تشویش را

قوم گفتندش که قطب ما توی ** که خلاص روز محنتمان شوی 2840