این قضا بر نیک و بد حاکم بود ** بر قضا شاهد نه حاکم می‌شود

این قضا بر نیک و بد حاکم بود ** بر قضا شاهد نه حاکم می‌شود 2885

شد اسیر آن قضا میر قضا ** شاد باش ای چشم‌تیز مرتضی

عارف از معروف بس درخواست کرد ** کای رقیب ما تو اندر گرم و سرد

ای مشیر ما تو اندر خیر و شر ** از اشارتهات دل‌مان بی‌خبر

ای یرانا لانراه روز و شب ** چشم‌بند ما شده دید سبب

چشم من از چشم‌ها بگزیده شد ** تا که در شب آفتابم دیده شد 2890

لطف معروف تو بود آن ای بهی ** پس کمال البر فی اتمامه

یا رب اتمم نورنا فی الساهره ** وانجنا من مفضحات قاهره

یار شب را روز مهجوری مده ** جان قربت‌دیده را دوری مده

بعد تو مرگیست با درد و نکال ** خاصه بعدی که بود بعد الوصال

آنک دیدستت مکن نادیده‌اش ** آب زن بر سبزه‌ی بالیده‌اش 2895

من نکردم لا ابالی در روش ** تو مکن هم لاابالی در خلش

هین مران از روی خود او را بعید ** آنک او یک‌باره آن روی تو دید

دید روی جز تو شد غل گلو ** کل شیء ما سوی الله باطل

باطل‌اند و می‌نمایندم رشد ** زانک باطل باطلان را می‌کشد

ذره ذره کاندرین ارض و سماست ** جنس خود را هر یکی چون کهرباست 2900

معده نان را می‌کشد تا مستقر ** می‌کشد مر آب را تف جگر

چشم جذاب بتان زین کویها ** مغز جویان از گلستان بویها

زانک حس چشم آمد رنگ کش ** مغز و بینی می‌کشد بوهای خوش

زین کششها ای خدای رازدان ** تو به جذب لطف خودمان ده امان

غالبی بر جاذبان ای مشتری ** شاید ار درماندگان را وا خری 2905

رو به شه آورد چون تشنه به ابر ** آنک بود اندر شب قدر آن بدر

چون لسان وجان او بود آن او ** آن او با او بود گستاخ‌گو

گفت ما گشتیم چون جان بند طین ** آفتاب جان توی در یوم دین

وقت آن شد ای شه مکتوم‌سیر ** کز کرم ریشی بجنبانی به خیر