هر گلی که اندر دل او گوهریست ** گوهرش غماز طین دیگریست

وان گلی کز رش حق نوری نیافت ** صحبت گلهای پر در بر نتافت

این سخن پایان ندارد موش ما ** هست بر لبهای جو بر گوش ما 2940

رجوع کردن به قصه‌ی طلب کردن آن موش آن چغز را لب‌لب جو و کشیدن سر رشته تا چغز را در آب خبر شود از طلب او

آن سرشته‌ی عشق رشته می‌کشد ** بر امید وصل چغز با رشد

می‌تند بر رشته‌ی دل دم به دم ** که سر رشته به دست آورده‌ام

هم‌چو تاری شد دل و جان در شهود ** تا سر رشته به من رویی نمود

خود غراب البین آمد ناگهان ** بر شکار موش و بردش زان مکان

چون بر آمد بر هوا موش از غراب ** منسحب شد چغز نیز از قعر آب 2945

موش در منقار زاغ و چغز هم ** در هوا آویخته پا در رتم

خلق می‌گفتند زاغ از مکر و کید ** چغز آبی را چگونه کرد صید

چون شد اندر آب و چونش در ربود ** چغز آبی کی شکار زاغ بود

چغز گفتا این سزای آن کسی ** کو چو بی‌آبان شود جفت خسی

ای فغان از یار ناجنس ای فغان ** هم‌نشین نیک جویید ای مهان 2950

عقل را افغان ز نفس پر عیوب ** هم‌چو بینی بدی بر روی خوب

عقل می‌گفتش که جنسیت یقین ** از ره معنیست نی از آب و طین

هین مشو صورت‌پرست و این مگو ** سر جنسیت به صورت در مجو

صورت آمد چون جماد و چون حجر ** نیست جامد را ز جنسیت خبر

جان چو مور و تن چو دانه‌ی گندمی ** می‌کشاند سو به سویش هر دمی 2955

مور داند کان حبوب مرتهن ** مستحیل و جنس من خواهد شدن

آن یکی موری گرفت از راه جو ** مور دیگر گندمی بگرفت و دو

جو سوی گندم نمی‌تازد ولی ** مور سوی مور می‌آید بلی

رفتن جو سوی گندم تابعست ** مور را بین که به جنسش راجعست

تو مگو گندم چرا شد سوی جو ** چشم را بر خصم نه نی بر گرو 2960

مور اسود بر سر لبد سیاه ** مور پنهان دانه پیدا پیش راه

عقل گوید چشم را نیکو نگر ** دانه هرگز کی رود بی دانه‌بر