چونک اندر مرد خوی زن نهد ** او مخنث گردد و گان می‌دهد 2995
Erkekte kadın huyu oldu mu puşt olur, namussuzluk eder.
چون نهد در زن خدا خوی نری ** طالب زن گردد آن زن سعتری
Kadına erkek huyu verdi mi kadın, kadın arar, sevici olur.
چون نهد در تو صفات جبرئیل ** هم‌چو فرخی بر هواجویی سبیل
Tanrı, sana Cebrail sıfatlarını verirse kuş gibi uçar, havalarda yol ararsın.
منتظر بنهاده دیده در هوا ** از زمین بیگانه عاشق بر سما
Gözün, havayı gözler durur. Yeryüzüne yabancı kesilir, gökyüzüne âşık olursun.
چون نهد در تو صفت‌های خری ** صد پرت گر هست بر آخر پری
Fakat sana eşek huyu verirse yüzlerce kanadın olsa uçar, ahıra konarsın!
از پی صورت نیامد موش خوار ** از خبیثی شد زبون موش‌خوار 3000
Aşağılık fare, suret bakımından aşağı olmadı. Pisliğinden çaylağa zebun oldu.
طعمه‌جوی و خاین و ظلمت‌پرست ** از پنیر و فستق و دوشاب مست
Yemek peşinde koşan hain olan, karanlığa tapan, peynir, fıstık ve pekmezle sarhoş olur.
باز اشهب را چو باشد خوی موش ** ننگ موشان باشد و عار وحوش
Eşsiz doğan kuşunda bile fare huyu olursa farelere ar olur, hayvanlar ondan utanırlar.
خوی آن هاروت و ماروت ای پسر ** چون بگشت و دادشان خوی بشر
Oğul Harut’la Marut’a Tanrı insan huyunu verdi, melek huyları değişti.
در فتادند از لنحن الصافون ** در چه بابل ببسته سرنگون
“Biz Tanrıya ibadet için saflar kurmuşuz” makamından aşağıya düştüler, Bâbil kuyusuna baş aşağı asıldılar.
لوح محفوظ از نظرشان دور شد ** لوح ایشان ساحر و مسحور شد 3005
Levhi mahfuz, gözlerinden uzaklaştı, levhleri büyü yapan ve büyülenen kişilerin bedenleri oldu.
پر همان و سر همان هیکل همان ** موسیی بر عرش و فرعونی مهان
Kanatları aynı, başları aynı, bedenleri aynı fakat birisi arz üstünde Musa, öbürü aşağılık yerlerde hor hakir Firavun.
در پی خو باش و با خوش‌خو نشین ** خوپذیری روغن گل را ببین
Huy peşinde yürü, iyi huyluyla düş kalk. Gül bağına bak, nasıl gülün huyunu almış.
خاک گور از مرد هم یابد شرف ** تا نهد بر گور او دل روی و کف
Mezar toprağı bile insanla şereflenir; gönül ona elini kor, yüzünü sürer.
خاک از همسایگی جسم پاک ** چون مشرف آمد و اقبال‌ناک
Toprak bile temiz bir bedenle komşu olduğundan şereflenir, devlet bulursa,
پس تو هم الجار ثم الدار گو ** گر دلی داری برو دلدار جو 3010
Artık sen “Önce komşu gerek sonra ev” de. Gönlün varsa yürü, bir gönül sahibi dost ara.
خاک او هم‌سیرت جان می‌شود ** سرمه‌ی چشم عزیزان می‌شود
Onun toprağı bile can huyunu almış, aziz kişilerin gözlerine sürme olmuştur.
ای بسا در گور خفته خاک‌وار ** به ز صد احیا به نفع و انتشار
Nice toprak gibi mezarlarda yatanlar var ki faydaları, feyizleri bakımından yüzlerce diriden yeğ.
سایه برده او و خاکش سایه‌مند ** صد هزاران زنده در سایه‌ی ویند
Gölgesini gizlemiş ama toprağı, gölge vermekte. Yüz binlerce diri, onun gölgesinde gölgelenmekte.
داستان آن مرد کی وظیفه داشت از محتسب تبریز و وامها کرده بود بر امید آن وظیفه و او را خبر نه از وفات او حاصل از هیچ زنده‌ای وام او گزارده نشد الا از محتسب متوفی گزارده شد چنانک گفته‌اند لیس من مات فاستراح بمیت انما المیت میت الاحیاء
Bir adamın Tebriz muhtesibinden aylığı vardı. O aylığa güvenerek borç etmişti. Muhtesibin ölümünden haberi yoktu. Hâsılı onun borcunu kimse vermedi, yine o ölmüş olan muhtesip verdi. Nitekim demişlerdir: Ölüp rahatlaşan ölü değildir, Ölü, yaşadığı halde ölen kişidir
آن یکی درویش ز اطراف دیار ** جانب تبریز آمد وامدار
Bir yoksul borçlanmış, civar memleketlerden kalkıp Tebriz’e gelmişti.
نه هزارش وام بد از زر مگر ** بود در تبریز بدرالدین عمر 3015
Dokuz bin altın borcu vardı. O vakit de Tebriz’de Bedrettin Ömer, muhtesipti.
محتسب بد او به دل بحر آمده ** هر سر مویش یکی حاتم‌کده
Bu öyle bir erdi ki gönlü âdeta bir denizdi. Her kılı bir Hatem kesilmişti.
حاتم ار بودی گدای او شدی ** سر نهادی خاک پای او شدی
Hatem, dünyada olsa ona yoksul olur, önüne baş kor, ayağına toprak olmayı canına minnet bilirdi.
گر بدادی تشنه را بحری زلال ** در کرم شرمنده بودی زان نوال
Birisine bir deniz dolusu iyi su verse o vergisinden utanırdı.
ور بکردی ذره‌ای را مشرقی ** بودی آن در همتش نالایقی
Bir zerreyi doğu güneşi haline getirse bu ihsanı bile kendisine lâyık görmezdi.