جیم گوش و عین چشم و میم فم ** چون بود بی‌کاتبی ای متهم

شمع روشن بی‌ز گیراننده‌ای ** یا بگیراننده‌ی داننده‌ای 370

صنعت خوب از کف شل ضریر ** باشد اولی یا بگیرایی بصیر

پس چو دانستی که قهرت می‌کند ** بر سرت دبوس محنت می‌زند

پس بکن دفعش چو نمرودی به جنگ ** سوی او کش در هوا تیری خدنگ

هم‌چو اسپاه مغل بر آسمان ** تیر می‌انداز دفع نزع جان

یا گریز از وی اگر توانی برو ** چون روی چون در کف اویی گرو 375

در عدم بودی نرستی از کفش ** از کف او چون رهی ای دست‌خوش

آرزو جستن بود بگریختن ** پیش عدلش خون تقوی ریختن

این جهان دامست و دانه‌آرزو ** در گریز از دامها روی آر زو

چون چنین رفتی بدیدی صد گشاد ** چون شدی در ضد آن دیدی فساد

پس پیمبر گفت استفتوا القلوب ** گر چه مفتیتان برون گوید خطوب 380

آرزو بگذار تا رحم آیدش ** آزمودی که چنین می‌بایدش

چون نتانی جست پس خدمت کنش ** تا روی از حبس او در گلشنش

دم به دم چون تو مراقب می‌شوی ** داد می‌بینی و داور ای غوی

ور ببندی چشم خود را ز احتجاب ** کار خود را کی گذارد آفتاب

وا نمودن پادشاه به امرا و متعصبان در راه ایاز سبب فضیلت و مرتبت و قربت و جامگی او بریشان بر وجهی کی ایشان را حجت و اعتراض نماند

چون امیران از حسد جوشان شدند ** عاقبت بر شاه خود طعنه زدند 385

کین ایاز تو ندارد سی خرد ** جامگی سی امیر او چون خورد

شاه بیرون رفت با آن سی امیر ** سوی صحرا و کهستان صیدگیر

کاروانی دید از دور آن ملک ** گفت امیری را برو ای متفک

رو بپرس آن کاروان را بر رصد ** کز کدامین شهر اندر می‌رسد

رفت و پرسید و بیامد که ز ری ** گفت عزمش تا کجا درماند وی 390

دیگری را گفت رو ای بوالعلا ** باز پرس از کاروان که تا کجا

رفت و آمد گفت تا سوی یمن ** گفت رختش چیست هان ای موتمن

ماند حیران گفت با میری دگر ** که برو وا پرس رخت آن نفر