در تضرع جوی و در افنای خویش ** کز تفکر جز صور ناید به پیش

ور ز غیر صورتت نبود فره ** صورتی کان بی‌تو زاید در تو به 3750

صورت شهری که آنجا می‌روی ** ذوق بی‌صورت کشیدت ای روی

پس به معنی می‌روی تا لامکان ** که خوشی غیر مکانست و زمان

صورت یاری که سوی او شوی ** از برای مونسی‌اش می‌روی

پس بمعنی سوی بی‌صورت شدی ** گرچه زان مقصود غافل آمدی

پس حقیقت حق بود معبود کل ** کز پی ذوقست سیران سبل 3755

لیک بعضی رو سوی دم کرده‌اند ** گرچه سر اصلست سر گم کرده‌اند

لیک آن سر پیش این ضالان گم ** می‌دهد داد سری از راه دم

آن ز سر می‌یابد آن داد این ز دم ** قوم دیگر پا و سر کردند گم

چونک گم شد جمله جمله یافتند ** از کم آمد سوی کل بشتافتند

دیدن ایشان در قصر این قلعه‌ی ذات الصور نقش روی دختر شاه چین را و بیهوش شدن هر سه و در فتنه افتادن و تفحص کردن کی این صورت کیست

این سخن پایان ندارد آن گروه ** صورتی دیدند با حسن و شکوه 3760

خوب‌تر زان دیده بودند آن فریق ** لیک زین رفتند در بحر عمیق

زانک افیونشان درین کاسه رسید ** کاسه‌ها محسوس و افیون ناپدید

کرد فعل خویش قلعه‌ی هش‌ربا ** هر سه را انداخت در چاه بلا

تیر غمزه دوخت دل را بی‌کمان ** الامان و الامان ای بی‌امان

قرنها را صورت سنگین بسوخت ** آتشی در دین و دلشان بر فروخت 3765

چونک روحانی بود خود چون بود ** فتنه‌اش هر لحظه دیگرگون بود

عشق صورت در دل شه‌زادگان ** چون خلش می‌کرد مانند سنان

اشک می‌بارید هر یک هم‌چو میغ ** دست می‌خایید و می‌گفت ای دریغ

ما کنون دیدیم شه ز آغاز دید ** چندمان سوگند داد آن بی‌ندید

انبیا را حق بسیارست از آن ** که خبر کردند از پایانمان 3770

کاینچ می‌کاری نروید جز که خار ** وین طرف پری نیابی زو مطار

تخم از من بر که تا ریعی دهد ** با پر من پر که تیر آن سو جهد

تو ندانی واجبی آن و هست ** هم تو گویی آخر آن واجب بدست