گفتش ابراهیم ای مرد سفر ** کرکست من باشم اینت خوب‌تر

چون ز من سازی به بالا نردبان ** بی پریدن بر روی بر آسمان

آنچنان که می‌رود تا غرب و شرق ** بی ز زاد و راحله دل هم‌چو برق 4130

آنچنان که می‌رود شب ز اغتراب ** حس مردم شهرها در وقت خواب

آنچنان که عارف از راه نهان ** خوش نشسته می‌رود در صد جهان

گر ندادستش چنین رفتار دست ** این خبرها زان ولایت از کیست

این خبرها وین روایات محق ** صد هزاران پیر بر وی متفق

یک خلافی نی میان این عیون ** آنچنان که هست در علم ظنون 4135

آن تحری آمد اندر لیل تار ** وین حضور کعبه و وسط نهار

خیز ای نمرود پر جوی از کسان ** نردبانی نایدت زین کرکسان

عقل جزوی کرکس آمد ای مقل ** پر او با جیفه‌خواری متصل

عقل ابدالان چو پر جبرئیل ** می‌پرد تا ظل سدره میل میل

باز سلطانم گشم نیکوپیم ** فارغ از مردارم و کرکس نیم 4140

ترک کرکس کن که من باشم کست ** یک پر من بهتر از صد کرکست

چند بر عمیا دوانی اسپ را ** باید استا پیشه را و کسپ را

خویشتن رسوا مکن در شهر چین ** عاقلی جو خویش از وی در مچین

آن چه گوید آن فلاطون زمان ** هین هوا بگار و رو بر وفق آن

جمله می‌گویند اندر چین به جد ** بهر شاه خویشتن که لم یلد 4145

شاه ما خود هیچ فرزندی نزاد ** بلک سوی خویش زن را ره نداد

هر که از شاهان ازین نوعش بگفت ** گردنش با تیغ بران کرد جفت

شاه گوید چونک گفتی این مقال ** یا بکن ثابت که دارم من عیال

مر مرا دختر اگر ثابت کنی ** یافتی از تیغ تیزم آمنی

ورنه بی شک من ببرم حلق تو ** بر کشم از صوفی جان دلق تو 4150

سر نخواهی برد هیچ از تیغ تو ** ای بگفته لاف کذب آمیغ تو

بنگر ای از جهل گفته ناحقی ** پر ز سرهای بریده خندقی