بهر استعداد تا اکنون نشست ** شوق از حد رفت و آن نامد به دست

گفت استعداد هم از شه رسد ** بی ز جان کی مستعد گردد جسد

لطف‌های شه غمش را در نوشت ** شد که صید شه کند او صید گشت

هر که در اشکار چون تو صید شد ** صید را ناکرده قید او قید شد 4440

هرکه جویای امیری شد یقین ** پیش از آن او در اسیری شد رهین

عکس می‌دان نقش دیباجه‌ی جهان ** نام هر بنده‌ی جهان خواجه‌ی جهان

ای تن کژ فکرت معکوس‌رو ** صد هزار آزاد را کرده گرو

مدتی بگذار این حیلت پزی ** چند دم پیش از اجل آزاد زی

ور در آزادیت چون خر راه نیست ** هم‌چو دلوت سیر جز در چاه نیست 4445

مدتی رو ترک جان من بگو ** رو حریف دیگری جز من بجو

نوبت من شد مرا آزاد کن ** دیگری را غیر من داماد کن

ای تن صدکاره ترک من بگو ** عمر من بردی کسی دیگر بجو

مفتون شدن قاضی بر زن جوحی و در صندوق ماندن و نایب قاضی صندوق را خریدن باز سال دوم آمدن زن جوحی بر امید بازی پارینه و گفتن قاضی کی مرا آزاد کن و کسی دیگر را بجوی الی آخر القصه

جوحی هر سالی ز درویشی به فن ** رو بزن کردی کای دلخواه زن

چون سلاحت هست رو صیدی بگیر ** تا بدوشانیم از صید تو شیر 4450

قوس ابرو تیر غمزه دام کید ** بهر چه دادت خدا از بهر صید

رو پی مرغی شگرفی دام نه ** دانه بنما لیک در خوردش مده

کام بنما و کن او را تلخ‌کام ** کی خورد دانه چو شد در حبس دام

شد زن او نزد قاضی در گله ** که مرا افغان ز شوی ده‌دله

قصه کوته کن که قاضی شد شکار ** از مقال و از جمال آن نگار 4455

گفت اندر محکمه‌ست این غلغله ** من نتوانم فهم کردن این گله

گر به خلوت آیی ای سرو سهی ** از ستم‌کاری شو شرحم دهی

گفت خانه‌ی تو ز هر نیک و بدی ** باشد از بهر گله آمد شدی

خانه‌ی سر جمله پر سودا بود ** صدر پر وسواس و پر غوغا بود

باقی اعضا ز فکر آسوده‌اند ** وآن صدور از صادران فرسوده‌اند 4460

در خزان و باد خوف حق گریز ** آن شقایق‌های پارین را بریز