جمله جاسوسان ز خمر خواب مست ** زنگی شب جمله را گردن زدست

خواند بر قاضی فسون‌های عجب ** آن شکرلب وانگهانی از چه لب

چند با آدم بلیس افسانه کرد ** چون حوا گفتش بخور آنگاه خورد 4470

اولین خون در جهان ظلم و داد ** از کف قابیل بهر زن فتاد

نوح چون بر تابه بریان ساختی ** واهله بر تابه سنگ انداختی

مکر زن بر کار او چیره شدی ** آب صاف وعظ او تیره شدی

قوم را پیغام کردی از نهان ** که نگه دارید دین زین گمرهان

رفتن قاضی به خانه‌ی زن جوحی و حلقه زدن جوحی به خشم بر در و گریختن قاضی در صندوقی الی آخره

مکر زن پایان ندارد رفت شب ** قاضی زیرک سوی زن بهر دب 4475

زن دو شمع و نقل مجلس راست کرد ** گفت ما مستیم بی این آب‌خورد

اندر آن دم جوحی آمد در بزد ** جست قاضی مهربی تا در خزد

غیر صندوقی ندید او خلوتی ** رفت در صندوق از خوف آن فتی

اندر آمد جوحی و گفت ای حریف ** اتی وبالم در ربیع و در خریف

من چه دارم که فداات نیست آن ** که ز من فریاد داری هر زمان 4480

بر لب خشکم گشادستی زبان ** گاه مفلس خوانیم گه قلتبان

این دو علت گر بود ای جان مرا ** آن یکی از تست و دیگر از خدا

من چه دارم غیر آن صندوق که آن ** هست مایه‌ی تهمت و پایه‌ی گمان

خلق پندارند زر دارم درون ** داد واگیرند از من زین ظنون

صورت صندوق بس زیباست لیک ** از عروض و سیم و ز خالیست نیک 4485

چون تن زراق خوب و با وقار ** اندر آن سله نیابی غیر مار

من برم صندوق را فردا به کو ** پس بسوزم در میان چارسو

تا ببیند مومن و گبر و جهود ** که درین صندوق جز لعنت نبود

گفت زن هی در گذر ای مرد ازین ** خورد سوگندان که نکنم جز چنین

از پگه حمال آورد او چو باد ** زود آن صندوق بر پشتش نهاد 4490

اندر آن صندوق قاضی از نکال ** بانگ می‌زد که ای حمال و ای حمال

کرد آن حمال راست و چپ نظر ** کز چه سو در می‌رسد بانک و خبر