آنک هرگز روز نیکو خود ندید ** او درین ادبار کی خواهد طپید

یا به طفلی در اسیری اوفتاد ** یا خود از اول ز مادر بنده زاد

ذوق آزادی ندیده جان او ** هست صندوق صور میدان او 4510

دایما محبوس عقلش در صور ** از قفس اندر قفس دارد گذر

منفذش نه از قفس سوی علا ** در قفس‌ها می‌رود از جا به جا

در نبی ان استطعتم فانفذوا ** این سخن با جن و انس آمد ز هو

گفت منفذ نیست از گردونتان ** جز به سلطان و به وحی آسمان

گر ز صندوقی به صندوقی رود ** او سمایی نیست صندوقی بود 4515

فرجه صندوق نو نو مسکرست ** در نیابد کو به صندوق اندرست

گر نشد غره بدین صندوق‌ها ** هم‌چو قاضی جوید اطلاق و رها

آنک داند این نشانش آن شناس ** کو نباشد بی‌فغان و بی‌هراس

هم‌چو قاضی باشد او در ارتعاد ** کی برآید یک دمی از جانش شاد

آمدن نایب قاضی میان بازار و خریداری کردن صندوق را از جوحی الی آخره

نایب آمد گفت صندوقت به چند ** گفت نهصد بیشتر زر می‌دهند 4520

من نمی‌آیم فروتر از هزار ** گر خریداری گشا کیسه بیار

گفت شرمی دار ای کوته‌نمد ** قیمت صندوق خود پیدا بود

گفت بی‌ریت شری خود فاسدیست ** بیع ما زیر گلیم این راست نیست

بر گشایم گر نمی‌ارزد مخر ** تا نباشد بر تو حیفی ای پدر

گفت ای ستار بر مگشای راز ** سرببسته می‌خرم با من بساز 4525

ستر کن تا بر تو ستاری کنند ** تا نبینی آمنی بر کس مخند

بس درین صندوق چون تو مانده‌اند ** خوش را اندر بلا بنشانده‌اند

آنچ بر تو خواه آن باشد پسند ** بر دگر کس آن کن از رنج و گزند

زانک بر مرصاد حق واندر کمین ** می‌دهد پاداش پیش از یوم دین

آن عظیم العرش عرش او محیط ** تخت دادش بر همه جانها بسیط 4530

گوشه‌ی عرشش به تو پیوسته است ** هین مجنبان جز بدین و داد دست

تو مراقب باش بر احوال خویش ** نوش بین در داد و بعد از ظلم نیش