بعد سالی باز جوحی از محن ** رو به زن کرد و بگفت ای چست زن

آن وظیفه‌ی پار را تجدید کن ** پیش قاضی از گله‌ی من گو سخن

زن بر قاضی در آمد با زنان ** مر زنی را کرد آن زن ترجمان 4555

تا بنشناسد ز گفتن قاضیش ** یاد ناید از بلای ماضیش

هست فتنه غمره‌ی غماز زن ** لیک آن صدتو شود ز آواز زن

چون نمی‌توانست آوازی فراشت ** غمزه‌ی تنهای زن سودی نداشت

گفت قاضی رو تو خصمت را بیار ** تا دهم کار ترا با او قرار

جوحی آمد قاضیش نشناخت زود ** کو به وقت لقیه در صندوق بود 4560

زو شنیده بود آواز از برون ** در شری و بیع و در نقص و فزون

گفت نفقه‌ی زن چرا ندهی تمام ** گفت از جان شرع را هستم غلام

لیک اگر میرم ندارم من کفن ** مفلس این لعبم و شش پنج زن

زین سخن قاضی مگر بشناختش ** یاد آورد آن دغل وان باختش

گفت آن شش پنج با من باختی ** پار اندر شش درم انداختی 4565

نوبت من رفت امسال آن قمار ** با دگر کس باز دست از من بدار

از شش و از پنج عارف گشت فرد ** محترز گشتست زین شش پنج نرد

رست او از پنج حس و شش جهت ** از ورای آن همه کرد آگهت

شد اشاراتش اشارات ازل ** جاوز الاوهام طرا و اعتزل

زین چه شش گوشه گر نبود برون ** چون بر آرد یوسفی را از درون 4570

واردی بالای چرخ بی ستن ** جسم او چون دلو در چه چاره کن

یوسفان چنگال در دلوش زده ** رسته از چاه و شه مصری شده

دلوهای دیگر از چه آب‌جو ** دلو او فارغ ز آب اصحاب‌جو

دلوها غواص آب از بهر قوت ** دلو او قوت و حیات جان حوت

دلوها وابسته‌ی چرخ بلند ** دلو او در اصبعین زورمند 4575

دلو چه و حبل چه و چرخ چی ** این مثال بس رکیکست ای اچی

از کجا آرم مثالی بی‌شکست ** کفو آن نه آید و نه آمدست