از خمیری اشتر وشیری پزند ** کودکان از حرص آن کف می‌گزند

شیر و اشتر نان شود اندر دهان ** در نگیرد این سخن با کودکان

کودک اندر جهل و پندار و شکیست ** شکر باری قوت او اندکیست 4720

طفل را استیزه و صد آفتست ** شکر این که بی‌فن و بی‌قوتست

وای ازین پیران طفل ناادیب ** گشته از قوت بلای هر رقیب

چون سلاح و جهل جمع آید به هم ** گشت فرعونی جهان‌سوز از ستم

شکر کن ای مرد درویش از قصور ** که ز فرعونی رهیدی وز کفور

شکر که مظلومی و ظالم نه‌ای ** آمن از فرعونی و هر فتنه‌ای 4725

اشکم تی لاف اللهی نزد ** که آتشش را نیست از هیزم مدد

اشکم خالی بود زندان دیو ** کش غم نان مانعست از مکر و ریو

اشکم پر لوت دان بازار دیو ** تاجران دیو را در وی غریو

تاجران ساحر لاشی‌فروش ** عقل‌ها را تیره کرده از خروش

خم روان کرده ز سحری چون فرس ** کرده کرباسی ز مهتاب و غلس 4730

چون بریشم خاک را برمی‌تنند ** خاک در چشم ممیز می‌زنند

چندلی را رنگ عودی می‌دهند ** بر کلوخیمان حسودی می‌دهند

پاک آنک خاک را رنگی دهد ** هم‌چو کودکمان بر آن جنگی دهد

دامنی پر خاک ما چون طفلکان ** در نظرمان خاک هم‌چون زر کان

طفل را با بالغان نبود مجال ** طفل را حق کی نشاند با رجال 4735

میوه گر کهنه شود تا هست خام ** پخته نبود غوره گویندش به نام

گر شود صدساله آن خام ترش ** طفل و غوره‌ست او بر هر تیزهش

گرچه باشد مو و ریش او سپید ** هم در آن طفلی خوفست و امید

که رسم یا نارسیده مانده‌ام ** ای عجب با من کند کرم آن کرم

با چنین ناقابلی و دوریی ** بخشد این غوره‌ی مرا انگوریی 4740

نیستم اومیدوار از هیچ سو ** وان کرم می‌گویدم لا تیاسوا

دایما خاقان ما کردست طو ** گوشمان را می‌کشد لا تقنطوا