عاجزی و خیره کن عجز از کجاست ** عجز تو تابی از آن روز جزاست

عاجزی و خیره کن عجز از کجاست ** عجز تو تابی از آن روز جزاست 4825

Acizsin, bu aciz nerden diye şaşırmışsın değil mi? Senin aczin, kıyamet gününden meydana gelmededir.

عجزها داری تو در پیش ای لجوج ** وقت شد پنهانیان را نک خروج

A inatçı, senin önünde âcizler var. Gizli olanların meydana çıkması zamanı geldi, işte sana kıyamet.

خرم آن کین عجز و حیرت قوت اوست ** در دو عالم خفته اندر ظل دوست

Bu aciz ve hayret, kendisine gıda olan kişiye ne mutlu. O, iki âlemde de sevgilinin gölgesinde uyumuştur.

هم در آخر عجز خود را او بدید ** مرده شد دین عجایز را گزید

O, nihayet kendi aczini görmüş, ölmüş, kocakarılar dinini seçmiştir.

چون زلیخا یوسفش بر وی بتافت ** از عجوزی در جوانی راه یافت

Zeliha gibi, ona Yusuf' un nuru vurdu mu kocalıktan kurtuldu, gençliğe yol buldu, gençleşti.

زندگی در مردن و در محنتست ** آب حیوان در درون ظلمتست 4830

Hayat, ölümde ve mihnettedir. Abıhayat, karanlıklar içindedir.

رجوع کردن به قصه‌ی پروردن حق تعالی نمرود را بی‌واسطه‌ی مادر و دایه در طفلی

Ulu Tanrı' nın Nemrud'u anasız ve dadısız olarak yetiştirip büyütmesi

حاصل آن روضه چو باغ عارفان ** از سموم صرصر آمد در امان

Hâsılı o bahçe, arifler bağı gibi sam yellerinden de amandaydı, kasırgadan da.

یک پلنگی طفلکان نو زاده بود ** گفتم او را شیر ده طاعت نمود

Bir kaplan yavrulamıştı. Ona dedim ki: Süt ver bu çocuğa, itaat etti.

پس بدادش شیر و خدمتهاش کرد ** تا که بالغ گشت و زفت و شیرمرد

Ona süt verdi, tapılar kıldı. Nihayet çocuk gelişti, irileşti, aslanlaştı.

چون فطامش شد بگفتم با پری ** تا در آموزید نطق و داوری

Sütten kesilince bir periye, ona söz söylemeyi öğret dedim, öğretti.

پرورش دادم مر او را زان چمن ** کی بگفت اندر بگنجد فن من 4835

Onu, o yeşillikte yetiştirdim, besledim. Benim hünerim, sanatım hiç söze sığar mı?

داده من ایوب را مهر پدر ** بهر مهمانی کرمان بی‌ضرر

Ben, zararsız kurtları Eyüb'e konuk ettim, kendisine de onlara karşı baba sevgisi verdim.

داده کرمان را برو مهر ولد ** بر پدر من اینت قدرت اینت ید

Kurtlar da evlâdın babasını sevmesi gibi onu severlerdi. Onlara da bu sevgiyi verdim, tşte sana kudret, işte sana güç!

مادران را داب من آموختم ** چون بود لطفی که من افروختم

Analara analık edebini ben öğrettim. Artık düşün, benim yakıp aydınlattığım lütuf nasıl olur?

صد عنایت کردم و صد رابطه ** تا ببیند لطف من بی‌واسطه

Yüzlerce inayetlerde bulundum, yüzlerce alâkalar yarattım, bu suretle benim lûtfumu vasıtasız olarak görsün dedim.

تا نباشد از سبب در کش‌مکش ** تا بود هر استعانت از منش 4840

Görsün de sebep yüzünden savaşlara, çekişmelere düşmesin; her yardımı, ancak benden beklesin.

ورنه تا خود هیچ عذری نبودش ** شکوتی نبود ز هر یار بدش

Bana karşı hiçbir özrü olmasın, her kötü dosttan şikâyetlenmesin dedim.

این حضانه دید با صد رابطه ** که بپروردم ورا بی‌واسطه

Bu yüzlerce alâkayla beslenmeyi, yetişmeyi gördü. Onu vasıtasız olarak nasıl besledim, anladı, bildi.

شکر او آن بود ای بنده‌ی جلیل ** که شد او نمرود و سوزنده‌ی خلیل

Ey ulu Tanrı'nın kulu, buna karşılık şükrane olarak Nemrut oldu, Halil'i yakmaya kalkıştı.

هم‌چنان کین شاه‌زاده شکر شاه ** کرد استکبار و استکثار جاه

Nitekim bu şehzade de padişaha şükran olarak ululandı, mevkiinin daha yücelmesini istedi.

که چرا من تابع غیری شوم ** چونک صاحب ملک و اقبال نوم 4845

Ben neden başkasına tâbi olayım? Benim de bir ülkem var, ben de yeni bir ikbale sahibim dedi.

لطف‌های شه که ذکر آن گذشت ** از تجبر بر دلش پوشیده گشت

Evvelce anlattığımız gibi, padişahtan görmüş olduğu lütuf lan, ululandığı için gönlünde örtüldü gitti.

هم‌چنان نمرود آن الطاف را ** زیر پا بنهاد از جهل و عمی

Nemrut da bunun gibi bilgisizlik ve körlük yüzünden o lûtufları ayağının altına aldı.

این زمان کافر شد و ره می‌زند ** کبر و دعوی خدایی می‌کند

Şimdi kâfir odu, yol kesmekte. Ululanmada, Tanrılık dâvasına kalkışmada.

رفته سوی آسمان با جلال ** با سه کرکس تا کند با من قتال

Üç gerges kuşuna uymuş, yüce göklere çıkmaya, benimle savaşıp vuruşmaya girişti.