حمله آرم افتد اندر گردنم ** ز امر مادر پس من آنگه چون کنم

تو همی‌آموزیم که چست ایست ** آن خیال زشت را هم مادریست

دیو و مردم را ملقن آن یکیست ** غالب از وی گردد ار خصم اندکیست

تا کدامین سوی باشد آن یواش ** الله‌الله رو تو هم زان سوی باش 4910

گفت اگر از مکر ناید در کلام ** حیله را دانسته باشد آن همام

سر او را چون شناسی راست گو ** گفت من خامش نشینم پیش او

صبر را سلم کنم سوی درج ** تا بر آیم صبر مفتاح الفرج

ور بجوشد در حضورش از دلم ** منطقی بیرون ازین شادی و غم

من بدانم کو فرستاد آن بمن ** از ضمیر چون سهیل اندر یمن 4915

در دل من آن سخن زان میمنه‌ست ** زانک از دل جانب دل روزنه‌ست