شب در آن حجره نشست آن گرمدار ** بر امید وعده‌ی آن یار غار

بعد نصف اللیل آمد یار او ** صادق الوعدانه آن دلدار او 600

عاشق خود را فتاده خفته دید ** اندکی از آستین او درید

گردگانی چندش اندر جیب کرد ** که تو طفلی گیر این می‌باز نرد

چون سحر از خواب عاشق بر جهید ** آستین و گردگانها را بدید

گفت شاه ما همه صدق و وفاست ** آنچ بر ما می‌رسد آن هم ز ماست

ای دل بی‌خواب ما زین ایمنیم ** چون حرس بر بام چوبک می‌زنیم 605

گردگان ما درین مطحن شکست ** هر چه گوییم از غم خود اندکست

عاذلا چند این صلای ماجرا ** پند کم ده بعد ازین دیوانه را

من نخواهم عشوه‌ی هجران شنود ** آزمودم چند خواهم آزمود

هرچه غیر شورش و دیوانگیست ** اندرین ره دوری و بیگانگیست

هین بنه بر پایم آن زنجیر را ** که دریدم سلسله‌ی تدبیر را 610

غیر آن جعد نگار مقبلم ** گر دو صد زنجیر آری بگسلم

عشق و ناموس ای برادر راست نیست ** بر رد ناموس ای عاشق مه‌ایست

وقت آن آمد که من عریان شوم ** نقش بگذارم سراسر جان شوم

ای عدو شرم و اندیشه بیا ** که دریدم پرده‌ی شرم و حیا

ای ببسته خواب جان از جادوی ** سخت‌دل یارا که در عالم توی 615

هین گلوی صبر گیر و می‌فشار ** تا خنک گردد دل عشق ای سوار

تا نسوزم کی خنگ گردد دلش ** ای دل ما خاندان و منزلش

خانه‌ی خود را همی‌سوزی بسوز ** کیست آن کس کو بگوید لایجوز

خوش بسوز این خانه را ای شر مست ** خانه‌ی عاشق چنین اولیترست

بعد ازین این سوز را قبله کنم ** زانک شمعم من بسوزش روشنم 620

خواب را بگذار امشب ای پدر ** یک شبی بر کوی بی‌خوابان گذر

بنگر اینها را که مجنون گشته‌اند ** هم‌چو پروانه بوصلت کشته‌اند

بنگر این کشتی خلقان غرق عشق ** اژدهایی گشت گویی حلق عشق