اعجمی ترکی سحر آگاه شد ** وز خمار خمر مطرب‌خواه شد

مطرب جان مونس مستان بود ** نقل و قوت و قوت مست آن بود

مطرب ایشان را سوی مستی کشید ** باز مستی از دم مطرب چشید 645

آن شراب حق بدان مطرب برد ** وین شراب تن ازین مطرب چرد

هر دو گر یک نام دارد در سخن ** لیک شتان این حسن تا آن حسن

اشتباهی هست لفظی در بیان ** لیک خود کو آسمان تا ریسمان

اشتراک لفظ دایم ره‌زنست ** اشتراک گبر و مؤمن در تنست

جسمها چون کوزه‌های بسته‌سر ** تا که در هر کوزه چه بود آن نگر 650

کوزه‌ی آن تن پر از آب حیات ** کوزه‌ی این تن پر از زهر ممات

گر به مظروفش نظر داری شهی ** ور به ظرفش بنگری تو گم‌رهی

لفظ را ماننده‌ی این جسم دان ** معنیش را در درون مانند جان

دیده‌ی تن دایما تن‌بین بود ** دیده‌ی جان جان پر فن بین بود

پس ز نقش لفظهای مثنوی ** صورتی ضالست و هادی معنوی 655

در نبی فرمود کین قرآن ز دل ** هادی بعضی و بعضی را مضل

الله الله چونک عارف گفت می ** پیش عارف کی بود معدوم شی

فهم تو چون باده‌ی شیطان بود ** کی ترا وهم می رحمان بود

این دو انبازند مطرب با شراب ** این بدان و آن بدین آرد شتاب

پر خماران از دم مطرب چرند ** مطربانشان سوی میخانه برند 660

آن سر میدان و این پایان اوست ** دل شده چون گوی در چوگان اوست

در سر آنچ هست گوش آنجا رود ** در سر ار صفراست آن سودا شود

بعد از آن این دو به بیهوشی روند ** والد و مولود آن‌جا یک شوند

چونک کردند آشتی شادی و درد ** مطربان را ترک ما بیدار کرد

مطرب آغازید بیتی خوابناک ** که انلنی الکاس یا من لا اراک 665

انت وجهی لا عجب ان لا اراه ** غایة القرب حجاب الاشتباه

انت عقلی لا عجب ان لم ارک ** من وفور الالتباس المشتبک