عقل گردی عقل را دانی کمال ** عشق گردی عشق را دانی ذبال

Akıl oldun mu aklı tamamı ile bilirsin, aşk oldun mu aşkın yanmış, mahvolmuş fitillerini anlar, duyarsın.

گفتمی برهان این دعوی مبین ** گر بدی ادراک اندر خورد این

Anlayış bunu kavrayabilseydi bu dâvanın delilini apaçık söylerdim.

هست انجیر این طرف بسیار و خوار ** گر رسد مرغی قنق انجیرخوار 760

İncir yiyen bir kuş gelip konuk olsa bu tarafta incir çoktur, incirin hiçbir değeri yoktur.

در همه عالم اگر مرد و زنند ** دم به دم در نزع و اندر مردنند

Âlemde bulunan kadın, erkek... Herkes her an can vermede, ölmededir.

آن سخنشان را وصیتها شمر ** که پدر گوید در آن دم با پسر

Sözlerini de, ölüm zamanı babanın oğula vasiyeti say.

تا بروید عبرت و رحمت بدین ** تا ببرد بیخ بغض و رشک و کین

Da ibret al ,acın... Bu suretle de buğuz,haset ve kin, kökünden sökülüp çıksın.

تو بدان نیت نگر در اقربا ** تا ز نزع او بسوزد دل ترا

Yakınlarına onlar ölünce nasıl yüreğin yanarsa o çeşit bak.

کل آت آت آن را نقد دان ** دوست را در نزع و اندر فقد دان 765

Gelecek şey gelmiştir onları ölmüş say, sevdiğini ölüyor, ölmüş onu kaybetmişsin bil.

وز غرضها زین نظر گردد حجاب ** این غرضها را برون افکن ز جیب

Garezler senin bu çeşit bakışına perde oluyorsa onları yırt, at.

ور نیاری خشک بر عجزی مه‌ایست ** دانک با عاجز گزیده معجزیست

Bunları yırtıp atamazsan âcizim deyip kalma. Bil ki âciz olanı bir âcze salan var.

عجز زنجیریست زنجیرت نهاد ** چشم در زنجیرنه باید گشاد

Âciz, bir zincirdir. Birisi gelmiş, sana o zinciri takmıştır. Gözünü açıp zinciri takanı görmek gerek.

پس تضرع کن کای هادی زیست ** باز بودم بسته گشتم این ز چیست

Ey yaşayış yolunu gösteren ben bir doğandım, ayağım bağlandı, bu neden? diye yalvarıp sızlanmaya koyul.

سخت‌تر افشرده‌ام در شر قدم ** که لفی خسرم ز قهرت دم به دم 770

Yarabbi de, kötülüğe kuvvetle adım attım. Bu yüzden kahrınla daima zarar ve ziyan içindeyim.

از نصیحتهای تو کر بوده‌ام ** بت‌شکن دعوی و بت‌گر بوده‌ام

Senin öğütlerine karşı kulağım sağırdır. Put kırıyorum diye dâvadaydım ama put yapıyormuşum meğer.

یاد صنعت فرض‌تر یا یاد مرگ ** مرگ مانند خزان تو اصل برگ

Senin yaptığın şeyleri senin sanatlarını anmak mı farzdır, ölümü anmak mı? Ölüm, güz mevsimine benzer, sense yaprakların aslısın.

سالها این مرگ طبلک می‌زند ** گوش تو بیگاه جنبش می‌کند

Şu ölüm yıllardır davulcağızını döver durur da senin kulağın vakitsiz ve yersiz oynar.

گوید اندر نزع از جان آه مرگ ** این زمان کردت ز خود آگاه مرگ

Fakat can verme çağında ah ölüm dersin. Ölüm şimdi mi seni uyandırdı?

این گلوی مرگ از نعره گرفت ** طبل او بشکافت از ضرب شگفت 775

Ölümün, nâra atmadan boğazı yırtıldı sesi tutuldu; dövüle dövüle davulu patladı!

در دقایق خویش را در بافتی ** رمز مردن این زمان در یافتی

Sense kendini bir şeylere verdin, ince eleyip sık dokudun; ne sesini duydun, ne davulunu! Fakat ölümün ne demek olduğunu şimdi anladın işte!

تشبیه مغفلی کی عمر ضایع کند و وقت مرگ در آن تنگاتنگ توبه و استغفار کردن گیرد به تعزیت داشتن شیعه‌ی اهل حلب هر سالی در ایام عاشورا به دروازه‌ی انطاکیه و رسیدن غریب شاعر از سفر و پرسیدن کی این غریو چه تعزیه است

Ömrü zayedip tam can verme çağında,o darlık zamanında tövbe etmeye koyulmak,her yıl Halep’teki Şîa’nın âşure günlerinde Antakya kapısında yas tutmasına benzer.Garip bir şair, yoldan gelmişti de:”Bu gürültü,bu feryat nedir kime yas tutuluyor?” diye sormuştu.

روز عاشورا همه اهل حلب ** باب انطاکیه اندر تا به شب

Âşure günü, bütün Halep’liler, Antakya kapısına gelirler, ta geceye kadar.

گرد آید مرد و زن جمعی عظیم ** ماتم آن خاندان دارد مقیم

Kadın erkek, büyük bir kalabalık toplanır, Ehlibeyt’in yasını tutarlardı.

ناله و نوحه کنند اندر بکا ** شیعه عاشورا برای کربلا

Bağırırlar, ağlarlar, feryat ederlerdi. Şîa, Kerbelâ vakası için yas tutardı.

بشمرند آن ظلمها و امتحان ** کز یزید و شمر دید آن خاندان 780

Ehlibeyt’in Yezit’ten, Şimir’den çektikleri zulümleri, onlar tarafından uğradıkları sınanmaları sayıp dökerler,

نعره‌هاشان می‌رود در ویل و وشت ** پر همی‌گردد همه صحرا و دشت

Sesleri ses verir, feryatları, bütün ovayı, çölü doldururdu.

یک غریبی شاعری از راه رسید ** روز عاشورا و آن افغان شنید

Bir garip şair, âşure günü çölden geldi, o feryadı duydu.