زین غمام بانگ و حرف و گفت و گوی ** پرده‌ای کز سیب ناید غیر بوی

زین غمام بانگ و حرف و گفت و گوی ** پرده‌ای کز سیب ناید غیر بوی 85

باری افزون کش تو این بو را به هوش ** تا سوی اصلت برد بگرفته گوش

بو نگه‌دار و بپرهیز از زکام ** تن بپوش از باد و بود سرد عام

تا نینداید مشامت را ز اثر ** ای هواشان از زمستان سردتر

چون جمادند و فسرده و تن‌شگرف ** می‌جهد انفاسشان از تل برف

چون زمین زین برف در پوشد کفن ** تیغ خورشید حسام‌الدین بزن 90

هین بر آر از شرق سیف‌الله را ** گرم کن زان شرق این درگاه را

برف را خنجر زند آن آفتاب ** سیلها ریزد ز کهها بر تراب

زانک لا شرقیست و لا غربیست او ** با منجم روز و شب حربیست او

که چرا جز من نجوم بی‌هدی ** قبله کردی از لیمی و عمی

تا خوشت ناید مقال آن امین ** در نبی که لا احب الا فلین 95

از قزح در پیش مه بستی کمر ** زان همی رنجی ز وانشق القمر

منکری این را که شمس کورت ** شمس پیش تست اعلی‌مرتبت

از ستاره دیده تصریف هوا ** ناخوشت آید اذا النجم هوی

خود مثرتر نباشد مه ز نان ** ای بسا نان که ببرد عرق جان

خود مثرتر نباشد زهره زآب ** ای بسا آبا که کرد او تن خراب 100

مهر آن در جان تست و پند دوست ** می‌زند بر گوش تو بیرون پوست

پند ما در تو نگیرد ای فلان ** پند تو در ما نگیرد هم بدان

جز مگر مفتاح خاص آید ز دوست ** که مقالید السموات آن اوست

این سخن هم‌چون ستاره‌ست و قمر ** لیک بی‌فرمان حق ندهد اثر

این ستاره‌ی بی‌جهت تاثیر او ** می‌زند بر گوشهای وحی‌جو 105

کی بیایید از جهت تا بی‌جهات ** تا ندراند شما را گرگ مات

آنچنان که لمعه‌ی درپاش اوست ** شمس دنیا در صفت خفاش اوست

هفت چرخ ازرقی در رق اوست ** پیک ماه اندر تب و در دق اوست

زهره چنگ مسله در وی زده ** مشتری با نقد جان پیش آمده