Halk, umumiyetle bu cihan içinde illetlidir. İllet, şüphe yok ki illete dosttur.
خلق جمله علتی‌اند از کمین ** یار علت می‌شود علت یقین
Her aşağılık kişi Davutluk dâvasına kalkışır. Anlamayan kişiler de ona yapışır.
هر خسی دعوی داودی کند ** هر که بی تمییز کف در وی زند
Ahmak kuş, avcıdan kuş sesi duyar da o tarafa uçar gider.2565
از صیادی بشنود آواز طیر ** مرغ ابله می‌کند آن سوی سیر
Davut olmadığı halde Davutluk dâvasına kalkışan, kendi malı olan şeyle başkasından naklettiği şeyi ayırt edemez, sapıktır o kişi. Kendine gel de manevi bir adam bile olsa kaç ondan!
نقد را از نقل نشناسد غویست ** هین ازو بگریز اگر چه معنویست
Onun yanında kurtulmuş kişiyle bağlı kişi birdir. Yakına eriştim diye iddia etse de şüphededir.
رسته و بر بسته پیش او یکیست ** گر یقین دعوی کند او در شکیست
Böyle adam, halk yanında zekâdan ibaret bile olsa mademki kendisinde bu anlayış, bu ayırt ediş yok ahmaktır!
این چنین کس گر ذکی مطلقست ** چونش این تمییز نبود احمقست
Kendine gel, ondan ceylân, aslandan nasıl kaçarsa öyle kaç! Ey bilgili yiğit, sakın onun yanına koşma!
هین ازو بگریز چون آهو ز شیر ** سوی او مشتاق ای دانا دلیر
İsa Aleyhisselâm’ın ahmaklardan dağa kaçması
گریختن عیسی علیه السلام فراز کوه از احمقان
Meryem oğlu İsa, sanki bir aslan kanını dökmek istiyormuş da ondan kaçıyormuş gibi bir dağa kaçıyordu.2570
عیسی مریم به کوهی می‌گریخت ** شیرگویی خون او می‌خواست ریخت
Birisi, ardından koşup dedi ki: “Hayrola… Peşinde kimse yok, neden böyle kuş gibi kaçıyorsun?”
آن یکی در پی دوید و گفت خیر ** در پیت کس نیست چه گریزی چو طیر
İsa, öyle hızlı koşmaktaydı ki acelesinden cevap bile vermedi.
با شتاب او آنچنان می‌تاخت جفت ** کز شتاب خود جواب او نگفت