- Kapkara bir yılandı o… tavşancıl, bu hareketiyle Peygamber’e iyilik etmek istemiş, Allah inayetine sebep olmuştu.
- در فتاد از موزه یک مار سیاه ** زان عنایت شد عقابش نیکخواه
- Kuş, sonra pabucu getirip “Buyur, namaza git” diye Peygamber’in önüne koydu.
- پس عقاب آن موزه را آورد باز ** گفت هین بستان و رو سوی نماز
- Âdeta “Bu küstahlığı zoraki yaptım, yoksa benim de edep ağacından bir dalcağızım var, ben de haddimce edep erkân nedir, bilirim“ diyordu. 3245
- از ضرورت کردم این گستاخیی ** من ز ادب دارم شکسته‌شاخیی
- Vay o kişiye ki küstahça adım atar, nefsine uyar da lüzumsuz fetvalar verir!
- وای کو گستاخ پایی می‌نهد ** بی ضرورت کش هوا فتوی دهد
- Peygamber, şükretti de dedi ki: “Biz, bunu cefa sanıyorduk, hâlbuki vefanın ta kendisiymiş!“
- پس رسولش شکر کرد و گفت ما ** این جفا دیدیم و بود این خود وفا
- Pabucumu kaptın, aklım karıştı, canım sıkıldı, sen beni gamdan kurtarıyormuşsun, bense gama düşmüştüm!
- موزه بربودی و من درهم شدم ** تو غمم بردی و من در غم شدم
- Allah, bize bütün gaypları gösterdi ama o sırada gönlüm, kendimle meşguldü! “
- گرچه هر غیبی خدا ما را نمود ** دل در آن لحظه به خود مشغول بود
- Tavşancıl, “Sen, gafil olmazsın, bu, senden uzak. Ey Mustafa, benim gaybı görmem de sendeki bilginin aksinden! 3250
- گفت دور از تو که غفلت در تو رست ** دیدنم آن غیب را هم عکس تست
- Havadayken pabucun içindeki yılanı görmem, kendimden değil, senden aksetti bu bana“ dedi.
- مار در موزه ببینم بر هوا ** نیست از من عکس تست ای مصطفی
- Nurlu kişinin aksi de aydındır. Zulmette kalanın aksiyse baştanbaşa külhan kesilir.
- عکس نورانی همه روشن بود ** عکس ظلمانی همه گلخن بود