English    Türkçe    فارسی   

2
1241-1265

  • Nice defalardır kötü huydan perişan bir hale düştün. Fakat duygun yok ki. Pek duygusuzlaştın.
  • بارها از خوی خود خسته شدی ** حس نداری سخت بی‏حس آمدی‏

  • Çirkin huyundan başkalarını, zarara soktuğundan başkalarına mazarrat verdiğinden,
  • گر ز خسته گشتن دیگر کسان ** که ز خلق زشت تو هست آن رسان‏

  • Gafilsen hiç olmazsa kendi yaraladığını bilirsin ya. Sen hem kendine azapsın, hem başkalarına!
  • غافلی باری ز زخم خود نه‏ای ** تو عذاب خویش و هر بیگانه‏ای‏

  • Ya baltayı al, ercesine vur, Ali gibi bu Hayber kapısını kopar.
  • یا تبر برگیر و مردانه بزن ** تو علی‏وار این در خیبر بکن‏

  • Yahut bu dikeni gülfidanına ulaştır, sevgilinin nurunu nâra kavuştur? 1245
  • یا به گلبن وصل کن این خار را ** وصل کن با نار نور یار را

  • Da onun nuru senin ateşini söndürsün; vuslatı, dikenini gül bahçesi haline getirsin.
  • تا که نور او کشد نار تو را ** وصل او گلشن کند خار تو را

  • Sen cehenneme benziyorsun, o ise mümindir. Mümine ateşi söndürmek imkânı var .
  • تو مثال دوزخی او مومن است ** کشتن آتش به مومن ممکن است‏

  • Mustafa, cehennemin sözünü naklederek buyurdu ki: “ Cehennem, korkusundan mümine yalvararak,
  • مصطفی فرمود از گفت جحیم ** کاو به مومن لابه گر گردد ز بیم‏

  • “Padişahım, çabuk geç, Nurun, ateşimi söndürecek” der.
  • گویدش بگذر ز من ای شاه زود ** هین که نورت سوز نارم را ربود

  • Şu halde ateşi helâk eden, müminin nurudur. Çünkü bir şeyi zıddından başka bir şeyle gidermek imkânsızdır. 1250
  • پس هلاک نار نور مومن است ** ز انکه بی‏ضد دفع ضد لا یمکن است‏

  • Adalet gününde ateş, nurun zıddıdır, zira ateş kahırdan meydana gelmedir, nur, ihsan ve fazıldan.
  • نار ضد نور باشد روز عدل ** کان ز قهر انگیخته شد این ز فضل‏

  • Ateşin şerrini defetmek istiyorsan ateşin gönlüne rahmet suyunu saç!
  • گر همی‏خواهی تو دفع شر نار ** آب رحمت بر دل آتش گمار

  • O rahmet suyunun kaynağı mümindir. Âbıhayat, ihsan sahibinin pak ruhudur.
  • چشمه‏ی آن آب رحمت مومن است ** آب حیوان روح پاک محسن است‏

  • Nefsin ondan kaçmakta. Çünkü sen ateştensin, o su, ırmak suyu.
  • بس گریزان است نفس تو از او ** ز انکه تو از آتشی او آب جو

  • Ateş, sudan söndüğündendir ki sudan kaçmaktadır. 1255
  • ز آب آتش ز آن گریزان می‏شود ** کاتشش از آب ویران می‏شود

  • Senin duygun, fikrin hep ateşten. Şeyhin duygusu ve fikri ise o güzel nur.
  • حس و فکر تو همه از آتش است ** حس شیخ و فکر او نور خوش است‏

  • Onun nur suyu ateşe damladı mı ateşten cız, cız sesi çıkmaya başlar.
  • آب نور او چو برآتش چکد ** چک چک از آتش بر آید بر جهد

  • O cızladıkça sen ona “ Öl, bit” de ki, bu nefis cehennemin sönsün.
  • چون کند چک چک تو گویش مرگ و درد ** تا شود این دوزخ نفس تو سرد

  • Sönsün ki senin gül bahçeni yakmasın; senin adalet ve ihsanını söndürmesin.
  • تا نسوزد او گلستان تو را ** تا نسوزد عدل و احسان تو را

  • O söndükten sonra ne dikersen biter… Lâleler, ak güller, marsamalar çıkar. 1260
  • بعد از آن چیزی که کاری بردهد ** لاله و نسرین و سیسنبردهد

  • Yine doğru yoldan alabildiğine gidiyoruz. Hocam, dön geri, yolumuz nerede?
  • باز پهنا می‏رویم از راه راست ** باز گرد ای خواجه راه ما کجاست‏

  • Şunu anlatıyorduk: Hasetçi adam, senin eşeğin topal, konak yeri de adamakıllı uzak.
  • اندر آن تقریر بودیم ای حسود ** که خرت لنگ است و منزل دور زود

  • Yıl geçti, ekin vakti değil. Yüz karalığından, kötü işten başka da mahsul yok.
  • سال بی‏گه گشت وقت کشت نی ** جز سیه رویی و فعل زشت نی‏

  • Ten ağacına kurt düştü. Onu söküp ateşe atmak lâzım.
  • کرم در بیخ درخت تن فتاد ** بایدش بر کند و در آتش نهاد

  • Yolcu, kendine gel, kendine… Vakit geçti, ömür güneşi kuyuya doğruldu. 1265
  • هین و هین ای راه رو بی‏گاه شد ** آفتاب عمر سوی چاه شد