عقل عقلند اولیا و عقلها ** بر مثال اشتران تا انتها

Velîler, akılların aklıdır. Akıllar da ta en sonuncusuna kadar develere benzer.

اندر ایشان بنگر آخر ز اعتبار ** یک قلاووز است جان صد هزار

Onlara ibretle bak: bir kılavuz, yüz binlerce can!

چه قلاووز و چه اشیربان بیاب ** دیده‌ای کان دیده بیند آفتاب 2500

Ne kılavuzu ne deveciyi! Sen, güneşi gören gözü bul da sonra bak!

نک جهان در شب بمانده میخ دوز ** منتظر موقوف خورشید است و روز

Bütün cihan, gece içinde kalmış, karanlıklara mıhlanmış, güneşi ve gündüzü bekleyip durmakta.

اینت خورشیدی نهان در ذره‌‌ای ** شیر نر در پوستین بره‌‌ای‌‌

İşte sana zerrede gizli güneş, işte sana kuzu postuna bürünmüş erkek aslan.

اینت دریایی نهان در زیر کاه ** پا بر این که هین منه با اشتباه‌‌

İşte sana saman altında gizli bir deniz! Kendine gel, o samana şüphe ile ayak basma!

اشتباهی و گمانی در درون ** رحمت حق است بهر رهنمون‌‌

Ama yol gösterici hakkında içe gelen şüphe, Tanrı rahmetidir.

هر پیمبر فرد آمد در جهان ** فرد بود و صد جهانش در نهان 2505

Her peygamber dünyaya tek gelmiştir. Tektir ama içinde yüzlerce âlem gizli.

عالم کبری به قدرت سحر کرد ** کرد خود را در کهین نقشی نورد

Âlem-i Kübra, kudretle sihir yaptı da cirmini, küçücük bir suret içinde gizledi.

ابلهانش فرد دیدند و ضعیف ** کی ضعیف است آن که با شه شد حریف‌‌

Ahmaklar onu tek ve zayıf gördüler. Hiç padişahın dostu olan zayıf olur mu?

ابلهان گفتند مردی بیش نیست ** وای آن کاو عاقبت اندیش نیست‌‌

Ahmaklar, "O, ancak bir tek kişiden ibaret!” dediler. Vay âkıbeti düşünmeyen!

حقیر و بی‌‌خصم دیدن دیده‌‌های حس صالح و ناقه‌‌ی صالح را، چون خواهد که حق لشکری را هلاک کند در نظر ایشان حقیر نماید خصمان را و اندک اگر چه غالب باشد آن خصم و يقللکم فی أعينهم ليقضي الله أمرا کان مفعولا

His gözünün Salih Peygamber’i ve devesini hakîr görmesi… Ulu Tanrı, bir orduyu helâk etmek isterse, düşmanları, galip olsalar bile onlara hor ve pek az gösterir “ Ve yukallilüküm fî a’yünihim liyakdiyallahu ermen kâne mef’ûlâ “

ناقه‌‌ی صالح به صورت بد شتر ** پی بریدندش ز جهل آن قوم مر

Salih’in devesi görünüşte deveydi, o zâlim kavim, bilgisizlik yüzünden deveyi kestiler.

از برای آب چون خصمش شدند ** نان کور و آب کور ایشان بدند 2510

Su için deveye düşman olduklarından kendileri, mezara su ve ekmek oldular. ( helâk olup mezarı doyurdular).

ناقة الله آب خورد از جوی و میغ ** آب حق را داشتند از حق دریغ‌‌

Tanrı devesi, ırmaktan buluttan su içmekteydi. Onlar, Hakk’ın suyunu Hak’tan esirgediler.

ناقه‌‌ی صالح چو جسم صالحان ** شد کمینی در هلاک طالحان‌‌

Salih’in devesi, salih kişilerin cisimleri gibidir; onlar kötülerin helâki için tuzaktır.

تا بر آن امت ز حکم مرگ و درد ** ناقة الله و سقیاها چه کرد

Neticede” Tanrı devesinden ve içeceğinden çekinin” hükmü, o ümmeti ne dertlere uğrattı, onları nasıl helâk etti!

شحنه‌‌ی قهر خدا ز یشان بجست ** خونبهای اشتری شهری درست‌‌

Tanrı kahrının şahnesi, bir devenin kanına diyet olarak onlardan bütün bir şehri diledi.

روح همچون صالح و تن ناقه است ** روح اندر وصل و تن در فاقه است‌‌ 2515

Ruh, Salih gibidir,ten de deveye benzer. Ruh vuslattadır ten ihtiyaç içindedir.

روح صالح قابل آفات نیست ** زخم بر ناقه بود بر ذات نیست‌‌

Temiz ruha zarar vermenin imkânı yoktur. Tanrı yaralanmaz.

کس نیابد بر دل ایشان ظفر ** بر صدف آمد ضرر نی بر گهر

Böyle ruha sahip olanlara kimse galip gelemez. Zarar gelse bile sedefe gelir, inciye değil.

روح صالح قابل آزار نیست ** نور یزدان سغبه‌‌ی کفار نیست‌‌

Temiz ruha zarar vermenin imkânı yoktur. Tanrı’nın nuru, kâfirlere mağlup olmaz.

حق از آن پیوست با جسمی نهان ** تاش آزارند و بینند امتحان‌‌

Can, toprağa mensup cisme, kötü kişiler, incitsinler de Tanrı imtihanını görsünler diye ulaştı, bu yüzden cisimle bağdaştı, birleşti.

بی‌‌خبر کآزار این آزار اوست ** آب این خم متصل با آب جوست‌‌ 2520

Canı inciten kişinin, bu incitmenin Tanrı’yı incitme olduğundan haberi yoktur. Bilmiyor ki bu küpün suyu ırmak suyu ile birleşmiştir.

ز آن تعلق کرد با جسمی اله ** تا که گردد جمله عالم را پناه‌‌

Tanrı bütün âleme penah olsun diye bir cisme alâka bağlamıştır.

ناقه‌‌ی جسم ولی را بنده باش ** تا شوی با روح صالح خواجه‌‌تاش‌‌

Tanrı velisinin cisim devesine kul ol ki Salih Peygamberle kapı yoldaşı olasın.