از سر که بانگ زد خرگوش زال ** سوی پیلان در شب غره‌ی هلال

که بیا رابع عشر ای شاه‌پیل ** تا درون چشمه یابی این دلیل

شاه‌پیلا من رسولم پیش بیست ** بر رسولان بند و زجر و خشم نیست

ماه می‌گوید که ای پیلان روید ** چشمه آن ماست زین یکسو شوید

ورنه منتان کور گردانم ستم ** گفتم از گردن برون انداختم 2745

ترک این چشمه بگویید و روید ** تا ز زخم تیغ مه آمن شوید

نک نشان آنست کاندر چشمه ماه ** مضطرب گردد ز پیل آب‌خواه

آن فلان شب حاضر آ ای شاه‌پیل ** تا درون چشمه یابی زین دلیل

چونک هفت و هشت از مه بگذرید ** شاه‌پیل آمد ز چشمه می‌چرید

چونک زد خرطوم پیل آن شب درآب ** مضطرب شد آب ومه کرد اضطراب 2750

پیل باور کرد از وی آن خطاب ** چون درون چشمه مه کرد اضطراب

مانه زان پیلان گولیم ای گروه ** که اضطراب ماه آردمان شکوه

انبیا گفتند آوه پند جان ** سخت‌تر کرد ای سفیهان بندتان

جواب گفتن انبیا طعن ایشان را و مثل زدن ایشان را

ای دریغا که دوا در رنجتان ** گشت زهر قهر جان آهنجتان

ظلمت افزود این چراغ آن چشم را ** چون خدا بگماشت پرده‌ی خشم را 2755

چه رئیسی جست خواهیم از شما ** که ریاستمان فزونست از سما

چه شرف یابد ز کشتی بحر در ** خاصه کشتیی ز سرگین گشته پر

ای دریغ آن دیده‌ی کور و کبود ** آفتابی اندرو ذره نمود

ز آدمی که بود بی مثل و ندید ** دیده ابلیس جز طینی ندید

چشم دیوانه بهارش دی نمود ** زان طرف جنبید کو را خانه بود 2760

ای بسا دولت که آید گاه گاه ** پیش بی‌دولت بگردد او ز راه

ای بسا معشوق کاید ناشناخت ** پیش بدبختی نداند عشق باخت

این غلط‌ده دیده را حرمان ماست ** وین مقلب قلب را س القضاست

چون بت سنگین شما را قبله شد ** لعنت و کوری شما را ظله شد

چون بشاید سنگتان انباز حق ** چون نشاید عقل و جان همراز حق 2765