کو غلام ما مگر سرگشته شد ** یا بدو گرگی رسید و کشته شد

کو غلام ما مگر سرگشته شد ** یا بدو گرگی رسید و کشته شد 3180

چون بیامد پیش گفتش کیستی ** از یمن زادی و یا ترکیستی

گو غلامم را چه کردی راست گو ** گر بکشتی وا نما حیلت مجو

گفت اگر کشتم بتو چون آمدم ** چون به پای خود درین خون آمدم

کو غلام من بگفت اینک منم ** کرد دست فضل یزدان روشنم

هی چه می‌گویی غلام من کجاست ** هین نخواهی رست از من جز براست 3185

گفت اسرار ترا با آن غلام ** جمله وا گویم یکایک من تمام

زان زمانی که خریدی تو مرا ** تا به اکنون باز گویم ماجرا

تا بدانی که همانم در وجود ** گرچه از شبدیز من صبحی گشود

رنگ دیگر شد ولیکن جان پاک ** فارغ از رنگست و از ارکان و خاک

تن‌شناسان زود ما را گم کنند ** آب‌نوشان ترک مشک و خم کنند 3190

جان‌شناسان از عددها فارغ‌اند ** غرقه‌ی دریای بی‌چونند و چند

جان شو و از راه جان جان را شناس ** یار بینش شو نه فرزند قیاس

چون ملک با عقل یک سررشته‌اند ** بهر حکمت را دو صورت گشته‌اند

آن ملک چون مرغ بال و پر گرفت ** وین خرد بگذاشت پر و فر گرفت

لاجرم هر دو مناصر آمدند ** هر دو خوش رو پشت همدیگر شدند 3195

هم ملک هم عقل حق را واجدی ** هر دو آدم را معین و ساجدی

نفس و شیطان بوده ز اول واحدی ** بوده آدم را عدو و حاسدی

آنک آدم را بدن دید او رمید ** و آنک نور متمن دید او خمید

آن دو دیده‌روشنان بودند ازین ** وین دو را دیده ندیده غیر طین

این بیان اکنون چو خر بر یخ بماند ** چون نشاید بر جهود انجیل خواند 3200

کی توان با شیعه گفتن از عمر ** کی توان بربط زدن در پیش کر

لیک گر در ده به گوشه یک کسست ** های هویی که برآوردم بسست

مستحق شرح را سنگ و کلوخ ** ناطقی گردد مشرح با رسوخ

بیان آنک حق تعالی هرچه داد و آفرید از سماوات و ارضین و اعیان و اعراض همه باستدعاء حاجت آفرید خود را محتاج چیزی باید کردن تا بدهد کی امن یجیب المضطر اذا دعاه اضطرار گواه استحقاقست

آن نیاز مریمی بودست و درد ** که چنان طفلی سخن آغاز کرد