چون زبانهای بنی آدم همه ** در پی آبست و نان و دمدمه

بوک حیوانات را دردی دگر ** باشد از تدبیر هنگام گذر

گفت موسی رو گذر کن زین هوس ** کین خطر دارد بسی در پیش و پس 3270

عبرت و بیداری از یزدان طلب ** نه از کتاب و از مقال و حرف و لب

گرم‌تر شد مرد زان منعش که کرد ** گرم‌تر گردد همی از منع مرد

گفت ای موسی چو نور تو بتافت ** هر چه چیزی بود چیزی از تو یافت

مر مرا محروم کردن زین مراد ** لایق لطفت نباشد ای جواد

این زمان قایم مقام حق توی ** یاس باشد گر مرا مانع شوی 3275

گفت موسی یا رب این مرد سلیم ** سخره کردستش مگر دیو رجیم

گر بیاموزم زیان‌کارش بود ** ور نیاموزم دلش بد می‌شود

گفت ای موسی بیاموزش که ما ** رد نکردیم از کرم هرگز دعا

گفت یا رب او پشیمانی خورد ** دست خاید جامه‌ها را بر درد

نیست قدرت هر کسی را سازوار ** عجز بهتر مایه‌ی پرهیزکار 3280

فقر ازین رو فخر آمد جاودان ** که به تقوی ماند دست نارسان

زان غنا و زان غنی مردود شد ** که ز قدرت صبرها بدرود شد

آدمی را عجز و فقر آمد امان ** از بلای نفس پر حرص و غمان

آن غم آمد ز آرزوهای فضول ** که بدان خو کرده است آن صید غول

آرزوی گل بود گل‌خواره را ** گلشکر نگوارد آن بیچاره را 3285

وحی آمدن از حق تعالی به موسی کی بیاموزش چیزی کی استدعا کند یا بعضی از آن

گفت یزدان تو بده بایست او ** برگشا در اختیار آن دست او

اختیار آمد عبادت را نمک ** ورنه می‌گردد بناخواه این فلک

گردش او را نه اجر و نه عقاب ** که اختیار آمد هنر وقت حساب

جمله عالم خود مسبح آمدند ** نیست آن تسبیح جبری مزدمند

تیغ در دستش نه از عجزش بکن ** تا که غازی گردد او یا راه‌زن 3290

زانک کرمنا شد آدم ز اختیار ** نیم زنبور عسل شد نیم مار

مومنان کان عسل زنبوروار ** کافران خود کان زهری همچو مار